Árvogsundrin (8. júní, 2014)

. . . langloka um Árvogsundrin er langsótt. Tími í léttu rúmi. Ferðast fram og aftur til þúsalda. Maður bara skrifaði og skrifaði skilyrðislaust í belg og biðu á helgum degi og allt til kvölds. Ljóðvinur minn, Paul Valéry (1871-1945), orti ljóð í leiðslu um kirkjugarð og haf á slíkum degi - Le Cimetière marin. Einræður – líkt og Einar Benediktsson. Svo skrapp Valéry til Parísar – fyrir öld eður svo. Til Sorbonne – 

Messiaen - La Transfiguration de Notre Seigneur Jesus-Christ orangejamtw.
Bakka svo - og lesa eftirfarandi við undirleik – ef vill. Þetta hljómaði á helgum degi, frá morgni til kvölds, fram og aftur á meðan ég skrifaði í belg og biðu. Magnað.

Sjá hér - Árvogsundrin